Literatura rodzima...
Jako ze ostatnio gustuje w wydawnictwie co sie nazywa Fabryka Slow, totez polecam autorow z tejze stajni.
Na poczatek.
Magdalena Kozak (trylogia o wampirze Vesperze) [Wampiry w ABW?]
TomI   Nocarz
TomII  Renegat
TomIII Nikt (w przygotowaniu)

Jacek Komuda (powiesci i opowiadania o Rzeczypospolitej Szlacheckiej, czyli wodka, szable, chedozenie)
Czarna Szabla
Bohun
Opowiesci z Dzikich Pol

Andrzej Ziemianski
Achaja (...licytujmy sie...20 od sta i dam ci dupy, tu na miejscu...) [intryga polityczna, przygoda, jebaka]

I oczywiscie...
Krzyzacki Poker (dwa tomy) niesamowita opowiesc, Wielka Rzeczpospolita np tzw wojewodztwo krakowskie,
ktore poludniowe miasta to tak zwany Nowy Krakow, Nowe Jaslo lezace w sercu...Afryki. A walczymy przeciwko
a jakze, krzyzakom.

Oraz perelki.
Jacek Piekara, opowiadania o inkwizytorze Moderdimie Madderdinie (sluga bozy, miecz aniolow, mlot na czarownice, lowcy dusz).
Polecam.

Dla zachety wkleje fragment.

Drugi mężczyzna nazywał się Jakub Wędrowycz. Człowiek ten cieszył się wyjątkowo ponurą sławą. Mieszkańcy wyzywali go od ukraińskich świń, żydowskich pociotków, morderców i podpalaczy. Właściwie to nawet nie miał wielu wrogów. Większość tych, którzy mu kiedykolwiek bruździli, leżała w rozmaitych punktach okolicy, wąchając kwiatki od spodu. Ci, którzy pozostali przy życiu, ograniczali się do napaści słownych. Milicja miała o nim jednoznacznie negatywną opinię. Uważano go powszechnie za bimbrownika, kłusownika i hienę cmentarną. O ile pierwsze dwa zarzuty były nieodparcie słuszne, o tyle ostatni brał się z nieuświadomienia organów ścigania.
Jakub Wędrowycz nigdy nie okradał zmarłych. Jeśli rozkopywał jakieś groby, to jedynie w tym szlachetnym zamiarze, żeby wbijać zmarłym osikowe kołki w serca, aby nie mogli latać po nocy i wysysać z ludzi krwi. Był takim sobie wioskowym egzorcystą amatorem. Podchodził do zjawisk nadprzyrodzonych na zdrowy chłopski rozum i zazwyczaj osiągał niezłe efekty. W środowiskach radiestetów, wywoływaczy duchów i tym podobnych indywiduów cieszył się dość szeroką i całkowicie zasłużoną sławą. On także ubierał się dość jednostajnie, nosząc na zmianę zeszmaconą jeansową kurtkę, którą otrzymał kiedyś w prezencie od syna lub wypłowiałą kurtkę mundurową SS. Kurtka ponoć, podobnie jak papacha Semena, była zdobyczna. Biorąc po uwagę mętny wojenny życiorys Jakuba, była to teoria niezwykle prawdopodobna.

- No to siądźmy i możemy chwilkę pogadać. Usiedli na ławce i Katowski zaraz wydobył z torby przenośny magnetofon.
- Ile pan ma lat?
- Coś ze siedemdziesiąt. Nie wiem dokładnie, ale musi coś koło tego.
Jakub uwielbiał w rozmowach z przedstawicielami władzy grać wioskowego przygłupa. Nawet w sądzie mu to nieźle wychodziło.
- Jakie pan ma źródła utrzymania?
- Trochę z emerytury, a tak w ogóle to pożyczam od ludzi i im nie oddaję. Jestem, jak to się mówi, pasożytem społecznym.
- Z tego, co słyszałem walczy pan z wampirami i wygania z ludzi złe duchy...
- Hym? Pierwsze słyszę. Musi to dlatego, że byłem za młodu hieną cmentarną. Ludziom się ubzdurało, że ja tak wampiry wykopuję.
- Co pan myśli o obecnym ustroju? Czy podoba się panu aktualny główny sekretarz gminy i panujący w niej ład i porządek?
- Ustrój jest do niczego. Za cara było lepiej. A gminny sekretarz to typowy komuch. Złodziej i łapownik. Gada sloganami i o niczym nie ma pojęcia.
Monika właśnie wyszła z domu i przeszła do obory, aby nakarmić klaczkę.
- Pańska córka? - zaciekawił się dziennikarz.
- Nie, to moja służąca. A przy okazji kochanka. Znaczy, tego, ja ją wykorzystuję, a za to pijemy na mój koszt wódkę i samogon.
- Czy miejscowa milicja nie ingeruje w pański aspołeczny tryb życia?
- Ni. To takie głupie gliniarze. Zresztą, oni siedzą u sekretarza w kieszeni i udają, że nie widzą, jak jego kumple chlają, aż ich trzeba z rowów wyławiać i kradną, co się da.
- Co zmieniłby pan na terenie gminy?
- Wszystko.
- Hmm. A jak by pan tego dokonał. Jakub zamyślił się na chwilę.
- Najlepsza jest metoda warstwowa.
- Na czym ona polega? - zdziwił się dziennikarz. - To proste. Warstwa ziemi - warstwa komunistów, warstwa ziemi i warstwa komunistów...
- No cóż, nie mam więcej pytań. Chyba, że chce pan się czymś podzielić z czytelnikami.

- A to, że ktoś cisnął słoikiem farby.
- Słuchaj no głupi gliniarzu, gdybym ja się zabrał za tę tablicę, to nawet nie byłoby śladu gdzie stała. Trzy dni byście zasypywali dziurę w tym miejscu.
- Ja głupi? - zdenerwował się posterunkowy. Uważajcie obywatelu.
- Mam już więcej niż sto lat. Do mamra mnie nie wsadzisz. A jeśli chcesz na pięści, to ściągaj mundur i stawaj.
Gliniarz wolał się zmyć. W całej historii miasteczka nie było nikogo, kto mógłby się pochwalić, że pokonał Semena w walce. Ostatnia próba, podjęta w gospodzie przez jakiegoś menela z Chełma, skończyła się dla tego ostatniego dłuższym pobytem w szpitalu. Zdaje się Semen usiłował go wyrzucić przez drzwi, ale mając nieco przytępiony ze starości wzrok, nie trafił zbyt precyzyjnie. Jakub pogalopował ulifcą Chełmską w stronę Białej Góry i Zarowia. Koło cerkwi minął niewielki dołek w ziemi. Uśmiechnął się do swoich myśli. To była prawie rocznica. Też tak pod koniec zimy lód skuł wodę w studni. A on w swojej młodzieńczej, no prawie młodzieńczej naiwności, wrzucił do środka granat, aby ją odetkać. No i studnię diabli wzięli.

I perelka.

Józef, opróżniając powoli porcję, dosiadł się do stolika starego kozaka. Ten zakończył opowieść tradycyjnie. Straszliwą jatką, w której polegli wszyscy jego towarzysze broni, a tylko on z cząstką łupów zdołał ujść cało.
- Nie widziałeś Jakuba? - zagadnął przybysz. Semen odstawił na stół dziesiąty pusty kufel.
- Dzisiaj go nie było - wyjaśnił.
- Nie wiesz, gdzie jest? Kozak wzruszył ramionami.
- Nie mam pojęcia - powiedział. Może go diabli wzięli...

* * *

Diabli wzięli Jakuba z zaskoczenia. Rąbał właśnie drewno na paliwo do kotła z bimbrem, gdy nieoczekiwanie huknęło, powiało siarką i na jego podwórzu pojawili się dwaj kosmaci kolesie. Egzorcysta obrzucił ich uważnym spojrzeniem, po czym wrócił do pracy. Wyższy bies chrząknął delikatnie.

Dokladnie.

Wszystkie ksiażeczki Ziemiańskiego polecam bez wyjątku, a prócz tego kreci mnie literatura archeologiczno-przygodowa np. "Złoto Inków", "Na tropie Tutenchamona " itp,  fajne ksiazeczki

No i nie zebym nudzila, ale u mnie w czolowce takze "Mistrz i Malgorzata", "Psie serce", "Zbrodnia i kara", "Diaboliada"  i kazda inna literatura rosyjska